Moneta 2 zł Szwoleżer Napoleona I 2010 r.

Monety 2 zł

2 złote Szwoleżer Napoleona I 2010 r. -  moneta okolicznościowa 2 złote Nordic Gold NG NBP, producenta Mennica Polska S.A., z serii Historia jazdy polskiej, stempel zwykły, moneta w kapslu ochronnym, stan zachowania 1/-1, real foto 

Awers:

Na awersie monety wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej. Pod orłem oznaczenie roku emisji: 2010, poniżej napis: ZŁ 2 ZŁ, w otoku napis dużymi literami: Rzeczpospolita Polska, poprzedzony oraz zakończony sześcioma perełkami. Pod lewą łapą orła znak mennicy: m/w

Rewers:

Na rewersie monety centralnie, na tle stylizowanego fragmentu wizerunku szwoleżerów na koniach, stylizowany wizerunek trzymającego uniesioną szablę szwoleżera na koniu. U góry półkolem napis: SZWOLEŻER GWARDII CESARZA. U dołu półkolem napis: NAPOLEONA I

Bok:

Na boku monety ośmiokrotnie powtórzony napis: NBP, co drugi odwrócony o 180 stopni, rozdzielony gwiazdkami

Szwoleżer Gwardii Cesarza Napoleona I

Na początku XIX wieku losy żołnierza polskiego splotły się z dziejami napoleońskiej Francji. Polacy łączyli z Napoleonem nadzieje na odzyskanie niepodległości i w przyłączeniu się do jego działań militarnych widzieli jedyną szansę realizacji tych planów. Właśnie na fali takich nastrojów doszło do powstania wyjątkowej formacji – 1. Polskiego Pułku Szwoleżerów Gwardii Cesarskiej (Regiment de Chevau-Légers Polonais de la Garde Imperiale), jednostki złożonej z Polaków, ale wchodzącej w skład armii napoleońskiej, opłacanej ze skarbu cesarskiego. Dekret o utworzeniu pułku Napoleon wydał 6 kwietnia 1807 roku w Finckenstein (Kamieniec Suski). Na miejsce formowania oddziału i jego pierwszych ćwiczeń wyznaczono Warszawę. Pułk miał być jednostką elitarną – przyjmowano ochotników pochodzących głównie ze szlachty, którzy w umundurowanie, broń i konie musieli zaopatrzyć się na swój koszt. Dowódcą mianowano pułkownika Wincentego Krasińskiego, jego zastępcami zostali oficerowie francuscy. Zgodnie z dekretem cesarskim pułk liczył 51 oficerów i 976 szeregowych. Pierwsza kompania była gotowa do wymarszu do Francji w czerwcu 1807 roku. Jej defilada wzbudziła w Warszawie entuzjazm, zwłaszcza, że szwoleżerowie wyróżniali się swym umundurowaniem, wzorowanym na mundurach Kawalerii Narodowej z czasów króla Stanisława Augusta. Doskonale dobrane barwy ich ubioru powodowały, że szwoleżerowie budzili zachwyt wszędzie, gdzie tylko się pojawili, a szczególne wrażenie wywierali na damach.

Źródło: Folder emisyjny NBP